Het begon al goed: als enige spreker zonder Insta-account voelde ik me bijna een relikwie tussen de jonge performers. Hoewel ik de impuls onderdrukte om op blote voeten te dansen, deden anderen dat gelukkig wel. Wat een vrijheid!
In een uitverkocht Pakhuis de Zwijger sprak ik, tussen zoveel talent, over ‘Death Literacy’ – de kennis en kunde om met de dood om te gaan. Een onderwerp dat het vanzelfsprekende even opzij zet en het hier en nu scherper maakt.
Wat neem ik mee van deze avond?
- Authenticiteit is alles – de dood bestaat niet ‘in het algemene’. Het vraagt om balans: hoeveel van jezelf deel je?
- Reflectie op de dood werkt direct door in het heden. Het schuift de waan van de dag terzijde en opent ruimte voor betekenis.
- Kunst raakt dit thema subliem. Spoken word, rap, dans – kunst is rijker dan woorden, symbolisch en gelaagd.
- Niet iedereen voelt direct speelsheid bij dit donkere onderwerp. Toch kan de geraaktheid dit entameren. Zo ontstonden er geëngageerde uitwisselingen.
Een speciaal woord voor de Geestelijk Verzorgers, die klaarstonden voor speed-dates. Wat een waardevolle toevoeging!
Een bevrijdende, confronterende en inspirerende avond. Dank aan iedereen die erbij was en aan het Humanistisch Verbond voor de organisatie.
Het geheel: een aanmoediging om meer te spreken over het leven, door de dood heen. En dat te vieren.
Filmcredits: Laurens Bakker
Afbeelding: Screenshot Aftermovie